Zondag was het eindelijk zover. Ik ging de Singelloop – 5km lopen. Ik was erg gespannen toen ik wakker werd en de twijfels begonnen toe te slaan. Had ik wel genoeg getraind en was het niet te vroeg voor mij om dit nu al te proberen. Ik had immers nog nooit de 5 km aan een stuk gelopen en dat was dit keer wel mijn doel. Of het uiteindelijk gelukt is? Lees dan even verder.

Zoals ik al zei was mijn doel om de gehele 5 km uit te lopen zonder te stoppen. Dat was de gehele tijd al mijn doel, maar tijdens het trainen lukte het me steeds niet. Halverwege moest ik altijd een stuk lopen. Daarnaast behoorde het in en uitlopen wat ik deed bij mijn rondje ook tot de 5 km. Ik moest het dus niet alleen langer volhouden, maar ook verder hardlopen dan ik tot nu toe had gedaan. Ik was enorm gespannen totdat we weggingen. Daarna had ik er gewoon heel veel zin in!

De eerste groep vertrok, wij verzamelden in het startvak en ik merkte dat ik bijna stond te springen van de adrenaline. Wat is dit gaaf zeg. De minuten leken uren te duren, maar daar was dan eindelijk het moment dat we mochten vertrekken. Mijn schoonvader had me al gewaarschuwd dat de eerste paar honderd meter moeizaam zouden zijn om te lopen en dat waren ze zeker. Het tempo van de mensenmassa lag toen net tussen lopen en hardlopen in en dat was echt niet prettig.

Ik keek Michael (het broertje van mijn vriend aan) en die keek ook enorm geïrriteerd. We besloten om de mensenmassa voorbij te gaan. Dit was een enorm risico want dat betekende dat je door de mensenmassa heen moest sprinten over stoepjes en dergelijke heen en de kans groot was dat je te hard van start ging. Toch deed ik het, want er is niets vervelender dan niet je eigen tempo kunnen lopen. Het duurde een hele tijd voordat we de mensenmassa voorbij waren. Toen we bij de haas van 30 minuten waren sprintte Michael weg zodat hij zijn eigen tempo kon lopen.

Ondertussen had ik geen flauw idee hoe ver we al waren, er zou aangegeven moeten staan hoever je was bij elke km, maar die was ik nog niet tegengekomen en we waren al een end op weg. Ik liep heerlijk en had nergens last van, genoot vooral van alles om me heen. Voorzichtig liep ik de haas van 30 minuten voorbij. Het voelde als een psychologische grens, maar het ging allemaal nog steeds soepeltjes, dus waarom niet? Ik haalde weer een aantal mensen in en zag dat we weer richting de stad liepen. Heel ver kon het dus niet meer zijn. Ik hoopte op een drinkpunt, maar zag hem pas op het moment dat ik er vrijwel naast liep, maar dan aan de overkant van de weg. Helaas, maar echt heel hard nodig had ik het nog niet. Inmiddels zag ik daar eindelijk het bordje 4 km. Ik begon het zwaar te krijgen, maar ging nu niet meer stoppen. Ik concentreerde me op mijn muziek en had nog steeds een enorme kick van alle mensen die aan de kant stonden. De finish was in zicht, ik perste er nog een laatste eindsprint uit en toen was het over….

In het uitloopvak liep ik versuft. Het drong nog niet helemaal tot me door dat ik het gewoon gedaan had, het was me gelukt en ook nog eens ver onder de 30 min die ik hoopte te halen. Uiteindelijk heb ik de 5 km gelopen in een tijd van 28:08 waar ik onwijs trots op ben. Wauw, deze ervaring was geweldig, volgend jaar loop ik absoluut de 10 km!

Weet iemand nog andere leuke hardloopwedstrijden? (Jaa ik zit in de flow en wil nog meer! )